sztumski
Konie sztumskie są drugą z regionalnych odmian koni, które mimo zamknięcia w latach 80-tych ośrodków hodowlanych można wyróżnić w populacji polskich koni zimnokrwistych. Protoplaści tego typu zostali wytworzeni na Warmii i prawobrzeżnej części Powiśla Gdańskiego, przez rolników gospodarujących na ciężkich i trudnych do uprawy glebach. W czasie wojny większość autochtonicznych koni zaginęła, jednakże mała grupa zachowała się w okolicach Sztumu.
Współczesna hodowla tych koni obejmuje powiaty: elbląski, kwidzyński, malborski i sztumski.
Konie sztumskie wytworzono głównie pod wpływem reproduktorów reńsko-belgijskich i belgijskich. W wyniku odpowiedniej selekcji konie tego typu przekształcono z ciężkich stępaków w konie pośpiesznorobocze średniej masy, o nadzwyczaj wydajnym kłusie.
Największy wpływ na konsolidację typu wywarły ogiery:
reńskie-belgi: Grillparzer – poprzez synów Cypriana, Grillharzera i Wandolina; Gneisenau – poprzez synów Fagosa, Belgrada, a zwłaszcza syna Belgrada Kiljana; Adwokat von Schinne – poprzez synów: Kosak von Hämerten, Karo König, Kadet von Göhre, Kapitan von Göhre,
belgi: Dumny, Elia Zoulou, Julian, Martini, Amant i jego syn Atlantyk,
ardeny francuskie: Espoir, Jean de Blanchampagne i jego syn Jordanek
ardeny szwedzkie: Ellör, Tollin –poprzez ogiery Tyras i Torero; Geber - poprzez ogiery Goliat i Grand ; Molber – poprzez ogiery Możny, Maciuś, Mandaryn, Maliniak.
Konie sztumskie
| Wymiary (cm) | Ogiery | Klacze |
| wysokość w kłębie | 155,8 | 155,6 |
| obwód klatki piersiowej | 209,5 | 201,2 |
| obwód nadpęcia przedniego | 24,4 | 22,7 |
| Ciężar ciała (w kg) | 715,0 | 643,0 |