koszaliński
Typ koni wytworzony w ośrodku koszalińskim, na terenie powiatów: Białogard, Kołobrzeg, Koszalin i Sławno. Tak zwany „koń koszaliński” przedstawiał typ przyziemnego, kościstego konia pogrubionego utworzonego na bazie ogierów ardenów szwedzkich m. in. Ilan, Cello, Tuborg oraz ardenów francuskich m.in. Hob, döle i ogierów sztumskich.
Koń koszaliński przydatny był do pracy w ciężkim zaprzęgu, ponieważ przy selekcji kierowano się użytkowością pociągową. Odznaczał się posuwistymi i wydatnymi chodami, łagodnym i spokojnym charakterem, żywym temperamentem oraz chęcią do pracy. Pożądanymi maściami były kasztanowata i gniada, dopuszczano odmiany na głowie i niewielkie na nogach.
Konie koszalińskie – ogiery
| Ogiery | Liczba | Wysokość w kłębie (cm) | Obwód klatki piers. (cm) | Obwód nadpęcia (cm) |
| Państwowe | 31 | 151,35 | 205,22 | 24,88 |
| Uznane | 22 | 147,32 | 203,86 | 23,77 |
| Ogółem | 53 | 149,62 | 204,36 | 24,23 |
Konie koszalińskie – klacze
| Klacze wpisane | Liczba | Wysokość w kłębie (cm) | Obwód klatki piers. (cm) | Obwód nadp. (cm) |
| Powiatowa | 347 | 151,26 | 192, 25 | 23,17 |
| Wojewódzka i Główna | 298 | 150,59 | 197,95 | 23,31 |
| Ogółem | 645 | 150,97 | 196,49 | 23,23 |