kopczyk podlaski
Konie podlaskie
Była to regionalna grupa koni powstała na bazie konika krajowego, za protoplastę której uważa się ogiera Kopczyk, który był prawdopodobnie wynikiem krzyżowania koników krajowych z końmi lekkimi i ciężkimi. Kopczyk był drobnym koniem o wymiarach 143-178-21 cm, maści ciemnogniadej. Był on mało wybrednym koniem, odznaczającym się wytrwałością, łagodnym charakterem i prawidłowym ruchem. Jego wadą była natomiast miękkość grzbietu, którą przekazywał licznie pozostawionemu potomstwu. Zalety Kopczyka docenili Niemcy wywożąc ogiera w czasie okupacji w głąb Rzeszy, pomimo jego sędziwego wieku.
Po wojnie hodowla kopczyków polegała na utrwaleniu typu, ale w celu zmniejszenia ujemnych skutków nadmiernego inbredu posłużono się reproduktorami mur-insulan oraz freibergerami. Powstałe w ten sposób konie nadawały się do małych gospodarstw rolnych, idealnie pasując także do wzorca konia ekonomicznego. Konie podlaskie zwane kopczykami byłe małe, krępe, szerokie w kłodzie i piersiach, łagodne i spokojne, wytrzymałe na niewygody i oszczędne żywienie. Niestety występował u nich często zbyt miękki grzbiet, zbyt delikatne kończyny w stosunku do masywnego tułowia oraz mało wydajny ruch.
Kopczyki podlaskie
| Wymiary (cm) | Ogiery | Klacze |
| wysokość w kłębie | 150,7 | 148,7 |
| obwód klatki piersiowej | 183,3 | 177,6 |
| obwód nadpęcia przedniego | 20,0 | 19,1 |
| Ciężar ciała (w kg) | 515,8 | 478,5 |